Polavision to bardzo ciekawy wynalazek zaprezentowany przez firmę Polaroid w roku 1977. W przeciwieństwie do innych produkowanych w tamtych czasach filmów kamerowych Polavision generował obraz kolorowy w oparciu o proces składający się z czarno-białej podstawy oraz trzech filtrujących kolor warstw. Cartridge do kamery stanowiła niewielkich rozmiarów prostokątna kasetka wyposażona w system rolek w której mieścił się samowystarczalny film instant! Format filmu był zbliżony do popularnego w tamtych czasach "super 8 mm" lecz aby oglądać go na tego typu rzutnikach musielibyśmy inwazyjnie otworzyć kasetkę, wywlec z niej film i nawinąć go na szpulki. Do przeglądania filmu Polavision służyła specjalna przeglądarka przypominająca mały telewizorek. Kasetę z filmem wkładaliśmy w szczelinę u góry co bardzo przypominało popularny niedługo później system VHS.
Mimo swojego niesamowitego potencjału wynalazek okazał się komercyjną klęską a jego produkcja została zakończona wraz z rokiem 1979. Niemniej jednak technologia na której był oparty ów wynalazek położyła podwaliny pod system POLACHROME, czyli samowywołujące się slajdy 35 mm wprowadzone przez Polaroida w roku 1983 (fot. poniżej).
Podstawowym problem technicznym systemu Polavision była wysoka utrata światła spowodowana warstwami filtrującymi kolory: czerwony, niebieski i zielony przez co film posiadał bardzo niską czułość na poziomie 40 ASA. Powodowało to również większa gęstość filmu która wymagała zaprojektowania specjalnej przeglądarki. Krytycy złośliwie określali generowane przez polavision obrazy jako "mroczne i ciemnawe". Pomimo tego format był używany przez artystów takich jak Charles i Ray Eames, Stan Brakhage a nawet Andy Warhol. Film znalazł swoją niszę w testach przemysłowych takich jak np rejestracja zniszczenia rurki poddanej wysokiemu ciśnieniu. Film wywoływał się sam co znacznie oszczędzało czas potrzebny do wykonania badań naukowych.
Drugim podstawowym powodem klęski tego ciekawego wynalazku była spora konkurencja ze strony nośników takich jak Betamax czy VHS które pojawiły się niedługo po Polavision. W przeciwieństwie do kaset video Polaroidowskie taśmy raz wywołane nie dały się użyć ponownie, nie mogły również być emitowane w telewizji oraz nie posiadały ścieżki audio. Była to bardzo droga porażka dla firmy Polaroid, straty zostały oszacowane na 68,5 milionów dolarów. Niedługo po tej porażce nastąpił początek powolnej śmierci tej rewolucyjnej dla świata fotografii firmy. Założyciel oraz główny fundator Edwin H. Land bez którego fotografia natychmiastowa nigdy by nie zaistniała zrezygnował ze swojego stanowiska w 1980 roku.
Zrealizowane przez Andy'ego Warhol'a video natychmiastowe mogliśmy podziwiać w założonym na jego cześć muzeum w Pittsburgh'u oraz na festiwalu lesbijek i gejów który odbył się w San Francisco w roku 2001.
W roku 1983 Polaroid zaprezentował system natychmiastowego, transparentnego filmu zwojowego który mogliśmy wywoływać samemu przy użyciu specjalnego urządzenia o stosunkowo niewielkich niemal kieszonkowych rozmiarach o nazwie Auto Procesor.
Czas pełnego wywołania filmu zajmował od 2 do 5 minut. Polaroid wyprodukował kilka kompatybilnych z Auto Procesorem filmów takich jak:
- Polachrome - Kolorowy, natychmiastowy film transparenty.
- Polapan - Czarno-biały slajd natychmiastowy jego nazwa stanowi kontaminacje słów Polaroid i Panchromatic.
- Polagraph - wysokokontrastowy slajd kolorowy stworzony do reprodukowania grafów lub diagramów.
- PolaScope - film o niezwykle wysokiej czułości (10 000 ASA) wysoko kontrastowy, stworzony do rejestrowania fal generowanych przez oscyloskop.
W przeciwieństwie Polavision natychmiastowe slajdy Polaroida można było wyświetlać lub przeglądać na standardowych urządzeniach służących do projekcji klasycznych sklajdów 35 mm.
Super darmowe doładowania
OdpowiedzUsuńdarmowe doładowanie
darmowe doładowania orange